Chernetidae
Chernetidae (lat.) - a pszeudoskorpiók családja az Iocheirata alrendből . Több mint 650 faj a világ minden régiójában.
Leírás
A legtöbb képviselő közepes méretű, testhossza 3-4 mm. A mérgező apparátus csak a pedipalp chelicerae mozgó ujjában fejlett; a rögzített ujjban kezdetleges vagy hiányzik. Mindkét chelicer ujjon általában további fogak találhatók a peremsoron kívül és belül. Van két kicsi szem vagy nincs. A hasi tergitek és sternitek általában elkülönülnek. A hímek belső nemi szervei jellegzetesek, de nehezen leírhatóak. A női spermathecae rendszerint feltűnő, kétoldalt kifejlődött csövek vagy zsákok. A chelicerális flagellum három vagy négy szárból áll. Mindegyik láb tarsusának a külső szélén, a középső részhez közeli, megemelt résszel rendelkezik. A terminális alatti tarsalis köteg ívelt és egyszerű [1] .
Egyes fajokról kimutatták, hogy bonyolult udvarlási viselkedést mutatnak, és gyakran jelentős szexuális dimorfizmus figyelhető meg, általában tapintással, mint például Mirochernes és Semeiochernes esetében, amelyek bizarr kinövésekkel rendelkeznek a hímek chelicerae- jén [1] .
Ez a csoport szinte kozmopolita , és az Északi-sarkvidék és az Antarktisz kivételével minden régióban erősen jelen van. Képviselői szinte minden kis szárazföldi ragadozó számára alkalmas élőhelyen megtalálhatók. Sokan vannak foretikus kapcsolatban más állatokkal, például rovarokkal, madarakkal és emlősökkel. Némelyikük barlangszerű, de morfológiailag általában nem változott észrevehetően [1] . A család képviselői megtalálhatók a fák kérge alatt, lehullott levelekben, barlangokban, valamint számos más élőhelyen [2] .
Osztályozás
Ez a pszeudoszkorpiók legnagyobb családja, számos különböző formát foglal magában. E nemzetségek alcsaládokba és törzsekbe szerveződése folyamatosan változik. Több mint 650 fajt és 115 nemzetséget írtak le [3] [4] .
Fosszilis állapotban a család az eocén óta ismert a balti, mexikói borostyánban [5] .
Chernetinae alcsalád
- Acanthicochernes Beier, 1964
- Acuminochernes Hoff, 1949
- Adelphochernes Beier, 1937
- Americhernes Muchmore, 1976
- Anaperochernes Beier, 1964
- Antilochernes Muchmore, 1984
- Apatochernes Beier, 1948
- Asterochernes Beier, 1955
- Atherochernes Beier, 1954
- Austrochernes Beier, 1932
- Barbaraella Harvey, 1995
- Bituberochernes Muchmore, 1974
- Byrsochernes Beier, 1959
- Cacoxylus Beier, 1965
- Caffrowithius Beier, 1932
- Calidiochernes Beier, 1954
- Caribochernes Beier, 1976
- Ceratochernes Mahnert, 1994
- Ceriochernes Beier, 1937
- Chelanops Gervais, 1849
- Chelodamus R. V. Chamberlin, 1925
- Chernes Menge, 1855
- Chiridiochernes Muchmore, 1972
- Chrysochernes Hoff, 1956
- Cocinachernes Hentschel és Muchmore, 1989
- Coprochernes Beier, 1976
- Cordylochernes Beier, 1932
- Corosoma Karsch, 1879
- Cyclochernes Beier, 1970
- Dasychernes J. C. Chamberlin , 1929
- Dendrochernes Beier, 1932
- Dinocheirus J. C. Chamberlin, 1929
- Dinochernes Beier, 1933
- Diplothrixochernes Beier, 1962
- Epactiochernes Muchmore, 1974
- Epichernes Muchmore, 1982
- Eumecochernes Beier, 1932
- Gelachernes Beier, 1940
- Gigantochernes Beier, 1932
- Gomphochernes Beier, 1932
- Haplochernes Beier, 1932
- Hebridochernes Beier, 1940
- Hesperochernes J. C. Chamberlin, 1924
- Heterochernes Beier, 1966
- Hexachernes Beier, 1953
- Illinichernes Hoff, 1949
- Incachernes Beier, 1933
- Indochernes Murthy és Anathakrishnan, 1977
- Interchernes Muchmore, 1980
- Lustrochernes Beier, 1932
- Macrochernes Hoff, 1946
- Maorichernes Beier, 1932
- Marachernes Harvey, 1992
- Maxchernes Feio, 1960
- Meiochernes Beier, 1957
- Mesochernes Beier, 1932
- Metagoniochernes Vachon, 1939
- Mexachernes Hoff, 1947
- Mirochernes Beier, 1930
- Mucrochernes Muchmore, 1973
- Myrmochernes Tullgren, 1907
- Neoallochernes Hoff, 1947
- Neochelanops Beier, 1964
- Neochernes Beier, 1932
- Nesidiochernes Beier, 1957
- Nesiotochernes Beier, 1976
- Nesochernes Beier, 1932
- Ochrochernes Beier, 1932
- Odontochernes Beier, 1932
- Opsochernes Beier, 1966
- Orochernes Beier, 1968
- Pachychernes Beier, 1932
- Paracanthicochernes Beier, 1966
- Parachernes J. C. Chamberlin, 1931
- Parapilanus Beier, 1973
- Paraustrochernes Beier, 1966
- Parazaona Beier, 1932
- Petterchernes Heurtault, 1986
- Phaulochernes Beier, 1976
- Phymatochernes Mahnert, 1979
- Pilanus Beier, 1930
- Pseudopilanus Beier, 1957
- Reischekia Beier, 1948
- Rhinochernes Beier, 1955
- Rhopalochernes Beier, 1932
- Satrapanus Harvey és Volschenk, 2007
- Semeiochernes Beier, 1932
- Smeringochernes Beier, 1957
- Spelaeochernes Mahnert, 2001
- Sphenochernes Turk, 1953
- Sundochernes Beier, 1932
- Sundowithius Beier, 1932
- Systellochernes Beier, 1964
- Teratochernes Beier, 1957
- Thalassochernes Beier, 1940
- Thapsinochernes Beier, 1957
- Troglochernes Beier, 1969
- Tuberochernes Muchmore, 1997
- Tychochernes Hoff, 1956
- Verrucachernes J. C. Chamberlin, 1947
- Wyochernes Hoff, 1949
- Xenochernes Feio, 1945
- Zaona J. C. Chamberlin, 1925
Goniochernetinae alcsalád
- Calymmachernes Beier, 1954
- Conicochernes Beier, 1948
- Goniochernes Beier, 1932
Lamprochernetinae alcsalád
- Allochernes Beier, 1932
- Anthrenochernes Lohmander, 1939
- Bipeltochernes Dashdamirov, 2005
- Tömösváry Lamprochernes , 1882
- Lasiochernes Beier, 1932
- Megachernes Beier, 1932
- Nudochernes Beier, 1935
- Pselaphochernes Beier, 1932
Jegyzetek
- ↑ 1 2 3 Cheliferoidea . _ Letöltve: 2022. július 4. Az eredetiből archiválva : 2004. július 18..
- ↑ Chernetidae Menge, 1855 . A világ álkorpiói . Nyugat-ausztrál Múzeum. Letöltve: 2022. július 4. Az eredetiből archiválva : 2022. március 6..
- ↑ Harvey MS Order Pseudoscorpiones de Geer, 1778, in: Animal biodiversity: An outline of a magasabb szintű osztályozás és a taxonómiai gazdagság felmérése // Zootaxa : Journal / szerkesztette: Zhang, Z.-Q.. - Auckland , Új-Zéland : Magnolia Press, 2011. - 20. évf. 3148 , sz. 1 . — P. 119–120 . — ISSN 1175-5326 . - doi : 10.11646/zootaxa.3148.1.20 .
- ↑ Benavides, Ligia R.; Cosgrove, Julia G.; Harvey, Mark S.; Giribet, Gonzalo (2019. október). „A filogenomikus kihallgatás megoldja a Pseudoscorpiones életfa gerincét . ” Molekuláris filogenetika és evolúció ]. 139 : 106509. DOI : 10.1016/j.ympev.2019.05.023 . PMID 31132522 . S2CID 167218890 . Archiválva az eredetiből, ekkor: 2022-06-17 . Letöltve: 2022-07-05 .
- ↑ Jason A. Dunlop, Danilo Harms. A pszeudoskorpiók fosszilis története (Arachnida: Pseudoscorpiones) (angol) // Fossil Record: Journal. - Berlin: Kopernikusz Kiadványok, Museum für Naturkunde Berlin, 2017. - Vol. 20 , iss. 2 . — P. 215–238 . — ISSN 2193-0066 . - doi : 10.5194/fr-20-215-2017 . Archiválva az eredetiből 2019. június 27-én.
Irodalom
- Harvey MS Catalog of the Pseudoscorpionida (angol) / szerkesztette: V. Manhert. - Manchester: Manchester University Press, 1991. - 726 p.
- Callaini, G. (1986). Appunti su alcune specie italiane della famiglia Chernetidae Menge (Arachnida, Pseudoscorpionida). Notulae Chernetologicae XV. Bollettino del Museo Civico di Storia Naturale, Verona 11: 379-401.
- Muchmore, WB (1975). A spermathecae felhasználása a csernetid pszeudoskorpiók taxonómiájában. In Proceedings of the 6. International Arachnological Congress: 17-20. Vrije Universiteit of Amsterdam: Amszterdam.
- Vachon, M. (1951). Les Pseudoscorpions de Madagascar. I. Remarques sur la famille des Chernetidae JC Chamberlin, 1931, a propos de la description d'une nouvelle spece: Metagoniochernes milloti. Memoires de l'Institut Scientifique de Madagascar 5: 159-172.
Linkek
Taxonómia |
|
---|